تاکسی...مستقیم
سوار بر رویای شبانه کودکی
برای ساختنش
خشتهای زیادی به بلندترین شب سال بردم
نمیدانم در کدام کوچه ساخته شد
دیواری از کودکیم
کوبیده شده برساعت کهنه مادربزرگ
دیگر این ساعت هم زمان را از یاد برده
۸...۹...۱۰...
ناگهان خودم را در کوچه دهم میبینم
هنوز دستم به قرآن روی تاقچه نمیرسد
میگویند در کوچه ها برای رسیدن باید دوید
نمیدانم چرا
تنها گناهم نبوسیدن قرآن بود
آخر کی این نقاشی سیاه آبی میشود
آن شب برای رفتن هیچ بهانه ای نداشت
جز صدای دعای سحرگاه مادربزرگ
یادم نیست او را در کدام کوچه گم کردم
۱۰؟ ۱۱؟ ۱۲؟
شاید برای یافتنش تا آخرین کوچه ها را بگردم
آقا به کوچه ۲۶ رسیدم ... پیاده میشوم